2008 წლიდან მოყოლებული დევიდ ბერჟე მუშაობს უხმო ნამუშევრებზე Walk Piece, რაც მისთვის ფოტოგრაფიის ერთგვარი ფორმაა - ეს არის ფოტოგრაფია კამერის ფიზიკური აპარატის გარეშე. ამ ნამუშევრებში დაახლოებით 100 წუთის განმავლობაში იგი სიჩუმეში უძღვება ადამიანების პატარა ჯგუფებს (მაქსიმუმ 6 ადამიანი ერთ ჯგუფში) ქალაქის ურბანულ გარემოში. მაყურებლებს ეძლევათ შესაძლებლობა განზე გაუდგნენ დროის ყოველდღიურობის მნიშვნელობას და შეგრძნებას.
როგორც სათაური მიანიშნებს, სეირნობა ამ ნამუშევრის არსობრივი მოქმედებაა და სეირნობის შედეგად ხდება ქალაქის, მისი შრეების და საჯარო სივრცის გააზრება და მის შესახებ ცნობიერების ამაღლება. ეს არის გამოცდილება სიჩუმეში, რომლის დროსაც მონაწილეები წყდებიან მათი ყოველდღიური რუტინის სიჩქარეს და სანაცვლოდ აღმოჩნდებიან უჩვეულო მდგომარეობაში, სადაც 90-წუთიან სიჩუმეში სეირნობას ენიჭება გასული და ახლანდელი დროის სიმბოლური მნიშვნელობა, დრო როგორც ისტორიის, სიცოცხლის, ცვლილებების და შესაძლო მომავლის ნაკვალევი.
კერძოდ, სეირნობა თბილისში და თბილისის ჭადრაკის სასახლის პროექტის კონტექსტში აღსანიშნავია, რომ ზემოთხსენებული შენობის „აღმოჩენა“ და მასთან შეხვედრა შესაძლებელია მხოლოდ ფეხით მოსიარულეთათვის, რადგან ის პარკში მდებარეობს და მოწყვეტილია სამანქანო მოძრაობას. ამიტომ, სეირნობის, როგორც უგულვებელყოფილი მოქმედების ხელშეწყობა და სეირნობის შედეგად ქალაქის საჯარო სივრცის და დამალული ადგილების მრავალფეროვნების აღმოჩენა ნამუშევრის არსებითი ნაწილებია.
იმის მეშვეობით, რომ სეირნობა თბილისში-ს დროს მონაწილე მიემართება, გაივლის და შემოუვლის თბილისის ჭადრაკის სასახლეს, მას ეძლევა შესაძლებლობა შეიგრძნოს სივრცე, განიცადოს დრო და დაფიქრდეს ამ შენობის სიცოცხლის სხვადასხვა ასპექტებზე, ისევე როგორც მის საჯარო თუ კერძო მხარეებზე და ამაში ადამიანების ჩართულობაზე. მაშინ როდესაც მონაწილეები სეირნობენ ქორეოგრაფიულად ზუსტად დადგმული და მკაცრად გათვლილი მარშრუტის მიხედვით, ისინი აცნობიერებენ თბილისის ურბანული ქსოვილის შრეებს, რომლებიც გამოიხატება არქიტექტურული სტილების, განსაკუთრებით დეტალების მრავალფეროვნებაში. განსაკუთრებით ისეთ დეტალებში, როგორებიც არიან გამვლელები, ქუჩაში მომუშავე ადამიანები და ყველა(ფერი) ის, რაც ქმნის ქალაქის რიტმს და შიეძლება შეიცვალოს სეირნობიდან სეირნობამდე. ეს არის სიჩუმეში მიღებული გამოცდილება, რომელიც იძლევა უნიკალურ შესაძლებლობას გახდე დამკვირვებელი, გამოხვიდე ყოველდღიურობის განმარტოებიდან და გახდე საჯარო სივრცის ნაწილი.
იმისთვის, რომ ნამუშევრისთვის მიგვენიჭებინა გრძელვადიანი ხასიათი, სეირნობა თბილისში შეიქმნა ადგილობრივ პერფორმანსის ხელოვანთან - ნადია წულუკიძესთან თანამშრომლობით, რომელიც გაუძღვება გეოეარის მიერ პროექტის თბილისის ჭადრაკის სასახლე ფარგლებში შემოთავაზებულ სეირნობებს.